Rozwój Cechy C1 - Wojownik I Gałęzi Taijutsu: 2 post
- uzyskane dawki treningowe: 4

Wytrwałość: 2/5

Prawy prosty, po czym wykop prawą nogą z półobrotu z półobrotu, po nim zaś lewy prosty, po czym lewą nogą wykop z półobrotu, następnie cios prawą pięścią w bok pniaka i cios lewą pięścią również w bok pniaka. Te serię powtarzałem kilkanaście razy zauważając, iż punktowe ciosy mają większą siłę. Przy mniej/więcej 9 serii, podczas wykopu z półobrotu lewą nogą odniosłem wrażenie, jakby mój cios faktycznie nie zatrzymał się jedynie na słomianej oprawie pniaka, lecz ewidentnie dotarł do niego. Przerwałem na chwilę stając pewnie lewym bokiem w stronę "oponenta" i przyglądając się wgnieceniu na słomianej otoczce, które nieznacznie się odkształciło, lecz wciąż pozostawiające ślad po moim kopnięciu.
{ Tak trzymaj... } rzuciłem sobie w duchu, po czym podbiegłem do pniaka, nieznacznie się przy nim wybiłem i wykonując kolejny półobrót, piętą prawej nogi wymierzyłem kopnięcie w bok "przeciwnika" w miejsce, gdzie warstwa słomy była znacznie cieńszą, dzięki czemu był to kolejny cios, który dosięgnął celu. Gdy opadłem na ziemi niemalże plecami do pniaka, lewym łokciem cios w pniaka, po czym lekki odskok i od razu kopnięcie prawą nogą mierzone wysoko na bok pala z ruchem całego ciała tak, by cios nogą przypominał potężny cios obuchem. Na mojej minie pojawiła się nieznaczna radość.
{ To jest to... } powiedziałem sobie w duchu i zacząłem okładać pniaka szybką serią ciosów pięściami.

Rozwój Cechy C1 - Wojownik I Gałęzi Taijutsu: 4 post
- uzyskane dawki treningowe: 8

Wytrwałość: 4/5

Mijało właśnie jakieś pół godziny od nieudanej próby kopnięcia z półobrotu i wyskoku, przy której omal nie wywaliłem się podczas lądowania. W trakcie tego czasu zrealizowałem dużo kopnięć to lewą, to prawą nogą, nie wykonując jednak ich wariacji z półobrotu. Postawiłem w czasie tej części treningu na dokładność, płynność i precyzję ciosów z dalszą determinacją zadawania ich z satysfakcjonującą siłą. Zdarzało się już częściej czuć, że kopnięcia były wykonywane tak jak być powinny, lecz mimo tych częstszych przypadków, wciąż pozostawały one zaledwie przypadkami, wciąż bowiem miałem problem ze zbalansowaniem siły i wyciągnięciem wniosków, co jest przyczyną tego stanu rzeczy. Po kopnięciach, przyszedł czas na pięści, które realizowałem od jakiś 15 minut. Na zmianę wyprowadzałem prawy-prosty i lewy-prosty. Po upływie jednak tego czasu zaś przyszła pora na przerwę. Ręce były trochę obolałe, zwłaszcza pięści - choć mogło się wydawać to dziwne że po ciosie w teoretycznie miękką słomę bolą mnie pięści, tyle tylko że z teorią rozmija się to pod względem takim, że ubita słoma już taka miękka nie jest, a ubiły ją moje płynnie wykonywane ciosy jeden za drugim. W trakcie tej krótkiej chwili przerwy rozprostowałem kości, przeginając się i rozciągając, a także strzelając odruchowo z palców w celu ich rozluźnienia i odzwyczajenia od uporczywego zgięcia w pięść.

Rozwój Cechy A3 Gałęzi Chakry: 1 post
- uzyskane dawki treningowe: 2

Koncentracja: 1/5

Uspokoiłem ciało, którego ręce po treningu Taijutsu były dość mocno zmęczone i z ów zmęczenia nieznacznie drżały- choć nieznacznie, to jednak irytująco. Spokój ciała był osiągnięty, spokój ducha zaś osiągałem tradycyjną dla siebie metodą wyłączenia zbędnych myśli, tym samym umożliwieniu swobodnego przepływu tych potrzebnych. Po kilku głębszych wdechach i spokojnych wydechach poczułem, że umysł i ciało to jedność, co było sygnałem, że mogłem zacząć trening chakry, gdyż byłem wystarczająco na to skoncentrowany.
Po gestach barana, świni, byka i psa, wyzwoliłem chakrę w 4 identycznych porcjach, które wytworzyły repliki mojej osoby. Ze spokojem spojrzałem na każdą z nich, po czym dla skupienia składając gest barana, zacząłem wałkować z ów replikami ten sam materiał, co w dniu wczorajszym. Mijały kolejne minuty, w trakcie których udawało mi się utrzymać kontrolę nad własną chakrą na tyle, bym nie tracił którejś z dwuosobowych grup replik, lecz wciąż nie mogłem znaleźć półśrodka pozwalającego mi na dyrygowanie nimi i wydawanie równocześnie dwóch różnych komend. To zaś z kolei sprawiało, że moje oczy stawały się nieznacznie, ale mimo to bardziej przymrużone z powodu nieusatysfakcjonowania się wynikami tych prób.
{ Jak to robić? } zadawałem sobie to pytanie. W trakcie tego całego dyrygowania czułem jakiś opór w moim umyśle - niemoc kierowania dwiema porcjami równocześnie, nie wiedziałem jednak, jak ów problem zwalczyć, gdyż nie do końca byłem pewien, czy nie poniosłem się przypadkiem z motyką na słońce i nie rozbijając się przypadkiem o naturalną niemoc ludzkiego mózgu do wykonywania dwóch różnych czynności, czy też problem leżał nie w umyśle, lecz w problemie z przerzuceniem swojej woli na chakrę, która kształtowała repliki.

Chakra: 12000

Rozwój Cechy A3 Gałęzi Chakry: 3 post
- uzyskane dawki treningowe: 6

Koncentracja: 3/5

Klony po wymierzeniu kopnięć, które nie sięgnęły rzecz jasna ciosu (z racji, by klony nie rozpłynęły się przy zetknięciu z powierzchnią pniaka), odskoczył na boki, gdzie w tym samym momencie pomiędzy nimi przemknęły rzucone przeze mnie bronie. Oba Shuriken trafiły po linii pionowej w pniaka, wbijając się w niego. Zaraz po tym mieszając się w chaotycznym biegu z dwójką najbliższych mnie replik, po czym najpierw wyskoczyła jedna replika markując uderzenie pięścią z wyskoku (oczywiście chybiony), po czym ja swoim kunai przemknąłem z boku, zadając niewielkie cięcie na pniu, a raczej na słomianej osłonce, "kalecząc" ją w tym miejscu, na końcu ostatni klon również wyskoczył, tyle że markował podobnie pod względem celności, co jego "rówieśnik", normalny wykop. Po tym jak ów klon wylądował, replika będąca teraz ze mną na "tyłach przeciwnika", zainicjowała kolejny atak. Tym razem zacząłem ja, podbiegając i wyskakując nad pal z wyraźnie widocznym zamiarem rzucenia nożem, w tej samej chwili towarzyszący mi na ziemi klon wybił się mocno i szybko w stronę palu, inicjując kopnięcie wyprostowaną nogą prosto w jego powierzchnię. Klon zetknąwszy się z palem rozpłynął się w powietrzu, a w tym momencie w pal od góry wbił się mój kunai. Wylądowałem tam, gdzie stały 3 pozostałe moje repliki i spojrzałem na pal.
{ Kilka poprawek. Po pierwsze, na tym podłożu słychać jak biegnę - klony techniki Bunshin no Jutsu to coś w rodzaju hologramu, wydają się być rzeczywistymi osobami, lecz to tylko obraz niewydający dźwięków. Drugie - Bunshiny nie mogą wyrzucać broni. Mogą broń trzymać i imitować jej wyciąganie, lecz nie mogą jej rzucać. I ostatnia sprawa - w tej taktyce nie mogę nigdy atakować jako pierwszy - gdy to zrobię, przeciwnik, który poznał się na moim klonowaniu wie, że reszta to Bunshiny i nie będzie zwracać na nie uwagi, dlatego istotne jest atakowanie najwcześniej jako drugi i zaraz potem mieszanie się z replikami... }
Te wnioski okażą się przydatne w przyszłości.

Chakra: 10000

Rozwój Cechy A3 Gałęzi Chakry: 5 post
- uzyskane dawki treningowe: 10

Koncentracja: 5/5

Ponownie złożyłem serię 4 gestów i tym razem stworzyłem 3 klony, z którymi zacząłem powtarzać całą serię różnych ataków, mieszanie się z nimi, innymi słowy - ćwiczyłem kontrolowanie tworzącej ich chakry w trakcie walki. W trakcie tych wszystkich zawiłych ataków wraz z Bunshinami odzyskałem swój ekwipunek, którego część tkwiła wbita w pal przede mną, bym mógł wykonywać bardziej efektowne ataki. W całej tej serii manewrów z klonami i kontrolowania ich stwierdziłem, że taka forma dyrygowania klonami jest znacznie łatwiejsza wbrew pozorom niż ta, jakiej się podjąłem na początku, co nie znaczyło, że w najbliższym czasie nie wrócę do tamtego sposobu trenowania. Po kilkunastu próbach, które zajęły mi jakieś 8 minut, postanowiłem zrobić kolejne podejście z Henge no Jutsu. Klony ponownie zaczęły jako pierwsze - cios wymierzony w "przeciwnika" (rzecz jasna chybione), w trakcie czego ja złożyłem gest barana i skumulowawszy chakrę, uwolniłem ja na chwilę przed starciem z pniakiem, przeistaczając się ponownie w niedźwiedzia i ponownie chcąc staranować przeciwnika. Uderzyłem przysłowiowo z bara w pal. Cóż, cios ten wyszedł mi lepiej niż poprzednio - klony się utrzymały, lecz moja forma zaś prysła w wybuchu kłębu dymu, gdy odsuwałem się od "przeciwnika", trzymając się za ramię, którym dopiero co przywaliłem w drewno.
{ Lepiej... Ale klony zostały tylko dlatego, że na nich byłem bardziej skupiony... }
Odsapnąłem chwilę po całym tym treningu. Klony nie były już potrzebne, więc je odwołałem. Ramię trochę bolało, gdy próbowałem ruszyć ręką, ale to normalne po takich dwóch rąbnięciach w tak masywny pal. Masowałem je sprawną ręką, po czym odwróciłem się na pięcie i udałem się do swojego mieszkania.
{ Trudno jest tak utrzymać klony sprawnie w walce, jeszcze trudniej jest kontrolować ich ruchy w całym tym zamieszaniu, ale jest to łatwiejsza droga do nauczenia się lepszej kontroli nad chakrą przeznaczoną na nich, niż jak to podchodziłem na początku. }

Chakra: 6500

Następna Lokacja: Mieszkanie nr 15